reisverslag Londen Marjolien Boer en Tom Heywegen

24-09-2014 Verslag Londenreis Marjolien Boer en Tom Heywegen

Na het goede nieuws vertrokken we vandaag weer naar st. Mungo’s. Voor vandaag waren er geen lessen die we zouden volgen, maar wilde vandaag meer weten over de rc van St. Mungo’s. U moet weten dat er verschillende rc’s zijn verspreid over Londen en andere plaatsen in Engeland. Dus hoewel we geen lessen gepland hadden zou het een dag vol informatie worden, die we zo goed mogelijk op wilde nemen en ons hoofddoel was om erachter te komen dat het bij st. Mungo’s gaat zoals het gaat.

Hiervoor had Leila veel tijd vrijgenomen om ons zoveel mogelijk te vertellen en zo goed als ze kon, onze vragen te beantwoorden. We hadden best wel wat dingen, omdat we moeilijk konden begrijpen hoe ze het hier op deze manier voor elkaar hadden gekregen. Voordat we daarvoor gingen zitten kregen we eerst een rondleiding door het gebouw. Het gebouw waar st. Mungo’s gebruik van maakt is een oud fabriekspand wat een enorme karakteristieke uitstraling heeft. Een wirwar van gangen en kamers, waar je echt de weg moet weten.
Tot vandaag hadden we het idee dat hier enkel de lessen verzorgd werden en dat de overige ruimtes gebruikt werden als kantoor om de lessen voor te bereiden en de administratie bij te houden. Dit bleek een gedachte die niet klopte.

We vielen van de ene in de andere verbazing om te zien welke verschillende disciplines er hier aanwezig waren. Natuurlijk werd het meest gebruikt om de lessen te geven, maar waar we ook achter kwamen dat al die kantoren (het waren er best wat) gebruikt werden als een soort controle centrum van waaruit iedere discipline gecoördineerd werd. We kwamen in een kantoor waar het team zat die het outreach werk deed, er was een ruimte van waaruit hulp werd geboden in het opstellen van cv’s en sollicitatietrainingen geregeld werden. Er was een ruimte waar een student die handig was met computers ervoor zorgde dat er computers gerepareerd werden. Die werden zo nodig zelf gebruikt, of weer doorverkocht. Ook konden mensen uit de buurt hun kapotte computer daar heen brengen zodat die tegen een vergoeding weer gerepareerd werden. Zo’n zelfde principe vonden we in een fietswerkplaats met de fantastische titel “squeeky chaines”. Ook hier konden mensen uit de buurt hun fietsen laten repareren. Studenten van de college konden ook hier lessen volgen om fietsenmaker te worden. Ze hadden een concept, waarbij ze een paar vaste dagen per week op een vaste plek in Londen een mobiele werkplek hadden. Er waren mogelijkheden om studenten een certificaat te laten halen, zodat ze wisten hoe ze veilig op bijvoorbeeld een bouwplek konden werken. Trainingen in schoonmaken over “hoe werk je veilig met chemicaliën, welke middelen voor welke ondergrond, etc”. (Marjolien en ik dachten dat het een goede training zou zijn voor de staff van ons vorig hotel) Zo waren er tal van verschillende activiteiten de weliswaar in hetzelfde gebouw zaten en dus kon er gebruikt gemaakt worden van hun diensten. Tegelijkertijd waren het autonome organisaties die dat deden.

Hierin zag ik een groot verschil met Nederland. Als voorbeeld: stel Pietje puk heeft besloten na een tijd dakloos te zijn geweest er weer iets van zijn leven te maken. Hoefde hij maar 1 gebouw binnen te stappen. Uit eigen ervaring weet ik dat het in Nederland niet zo is. Iedere dienst staat op zichzelf. kleine uitzonderingen daargelaten, maar dan nog zijn het kleine eilandjes. Wat me het meest intrigeerde hieraan was, was het feit dat ze niet over en weer rekeningen stuurden maar werkten met wederdiensten. Als Willempie als student fietsen wilde maken, mochten ze dat bij de fietsenmaker leren. Het voordeel voor de rc was dat ze willempie in een les hadden en dat de fietsenmaker er een “knecht” bij had waardoor zijn productie vergroot kon worden. En zo was het met alle diensten. Duidelijk werd ons dus dat als we een goede rc in Nederland willen opzetten er een hele andere gedachten gang/mindset moest komen. Wat wel duidelijk was en st. Mungo’s is nu 2 jaar bezig, was dat het sinds het begin al een win win situatie was.

Door al deze dingen groeide de sociale contacten enorm. Niet alleen tussen de studenten en leraren, maar ook met de buurt. De wijk werd er echt beter op. Het lijkt zo simpel.

Vervolgens hebben we met Leila rond de tafel gezeten en vroegen we haar een organogram te maken met de rc in het midden, met daarom heen de partijen die diensten leverden en welke wederdiensten ze daarvoor terug kregen. In het begin was hier een soort van weerstand geweest, maar ze mochten een pilot draaien. Dit was zo goed gegaan, zodat het nu zo is dat er tal van organistaties bij st. Mungo’s komen kijken hoe ze het doen, want het werkt echt goed.

Onze mening is, dat dit in Nederland zeker te realiseren is, al zullen er wel wat hobbels genomen moeten worden. Maar tegelijkertijd is dat ook het leuke eraan. De betreden paden kennen we en is het des te interessanter om te kijken welke “routes” er nog niet belopen zijn die misschien wel veel effectiever werken. Er valt in Nederland dus nog wat werk te verrichten, maar met de kennis die we vanuit Londen meenemen zijn we er vast van overtuigd dat het kan. Ik zeg kan, maar bedoel eigenlijk KOMT. Andy vertelde me dat in de opzet van zoiets je af en toe koppig en eigenwijs moet zijn en vooral doorzetten. Het zal zich ZEKER terug betalen. Dat komt dus wel goed.

Al met al heel veel informatie gehad en veel werk om dit in de Nederlandse modellen in te passen. En mocht het onverhoopt niet lukken, doen we het toch, want dat werkt! Een groot deel van de mensen achter de schermen die zijn ervaringsdeskundigen en die weten vaak beter wat echt werkt. Dit is een sleutel die we zeker ook mee zullen nemen.

Morgen hebben we een les “English and Maths”. Ben er heel erg benieuwd naar, maar zal ongetwijfeld weer een hele ervaring zijn.

Ik wil aflsluiten met een ENORM DANKJEWEL!!!!!!!! Voor Karin Koopman van Wopit uit Hengelo, die ervoor zorgt dat we toch tot zaterdag 4 oktober kunnen blijven. Alles komt dus goed en wordt nog veel beter!

Tom