verslag Londen reis Marjolien Boer en Tom Heywegen

25-09-2014 Verslag Londenreis Marjolien Boer en Tom Heywegen

Vandaag vertrokken we met enige spanning, maar dan wel de goede naar st. Mungo’s. We zouden vandaag weer als student een les meedraaien op de college. De les die we volgden was “English and Maths”, voor anderstaligen. (vanuit Engels perspectief gezien dan) Om 10:30 begon de les en het leuke wat ons meteen opviel, was dat er mensen van allerlei soort pluimage aanwezig waren. Dat maakte het direct al interessant. Onze docent was Talat Mahmood. Een alleraardigste man, die later een engelengeduld bleek te hebben. Dat was ook hard nodig.

De opzet was als volgt. In plaats van dat hij voor de “klas” ging staan, ging hij tussen ons inzitten. Er waren enkele tafels aan elkaar geschoven die samen een rechthoek vormden en daar zaten we met z’n allen omheen. De eerste opdracht was het benoemen en schrijven van de plaatjes die we op een vel papier aangereikt kregen. Dit stukje ging vooral over transport. Ik leerde direct dat ik sinds jaar en dag vliegtuig in het engels verkeerd geschreven had. (niet airplane, maar aeroplane) zijn methodieken om ons leste geven waren werkelijk briljant. Graag had ik nog met Talat gesproken over zijn achtergrond als docent en wat het hem ertoe gebracht had om hier les te komen geven. Immers, het gebeurt op vrijwillige basis. Door de tijdsdruk was dat helaas niet mogelijk, maar we hebben de afspraak gemaakt dat we het daar nog met hem over gingen hebben.

De studenten kwamen van verschillende kanten. En daarmee bedoel ik, mensen die door (wel of niet) noodlottige situaties geen opleiding hadden kunnen volgen, tot vluchtelingen, maar wat ik het meest interessant vond, was dat er ook een dame was die door haar baas hierheen mocht om haar Engels te verbeteren. Deze dame was een (niet Engelse) dame, die als schoonmaakster werkte in een hotel. Concluderend hieruit is, dat st. Mungo’s zo’n goede naam heeft dat “reguliere” bedrijven dit gebruiken om hun mensen op te leiden. Lettend op de structuur die ik gisteren melde in het reisverslag zal er ongetwijfeld een wederdienst van het hotel naar st. Mungo’s zijn, maar welke dat is heb ik niet kunnen vragen.

Tegenover me zat een dame, helemaal gekleed in het wit, die enorm de pest in me had. Waarom weet ik niet precies, maar dat maakte ook niet uit en zelfs interessant. Vanuit mijn “hulpverleners gedachte” bedacht ik me van alles, maar zette het snel van me af en begon juist de beseffen dat het juist dit was wat de les zo interessant maakte.

Ik kan me voorstellen dat als er een verbogen camera had gehangen en men zag wat en hoe de les ging, het zou lijken op een nergens toe leidende chaos. De werkelijkheid was echter helemaal anders. Er was 1 dame die eerder weg moest. (natuurlijk geen probleem) deze dame volgde al 2 jaar lessen en voor ze vertrok riep ze de klas nog in dat dit de beste leraar was die ze ooit gehad had. Dat ze nu pas merkte dat ze meer begon te leren. Als er ergens betrouwbare informatie over een rc te halen valt is het wel bij de studenten zelf. Dit bevestigde maar weer, dat hoewel Marjolien en ik moesten wennen aan deze manier, de studenten hier werkelijk baat bij hadden en zo beetje bij beetje hoger op de maatschappelijke ladder kwamen.

Na een les van dik 2 uur namen Marjolien en ik plaats bij de receptie wat tevens ook een soort inloop was voor de studenten. Daar hebben we een tijd zitten praten met een andere student (ook Andy genaamd) Hij vertelde ons echt lang heeft lopen knokken in de maatschappij om “er te komen”. Hij was zelfs in het bezit van best aardige diploma’s van reguliere scholen, maar in het werkveld lukte het hem maar niet. Hij vertelde ons dat het pas hier was dat hij erachter kwam buiten zijn “droge kennis” hij hier door de lessen andere dingen leerde, waardoor hij die kennis wel kon gebruiken. Heel verhelderend allemaal.

St. Mungo’s is nu “pas” 2 jaar bezig en nu al is het voor bedrijven in de omgeving een enorme meerwaarde als ze aankunnen tonen dat ze diensten leveren voor/aan st.Mungo’s. Door dit alles galmde bij mij het woord ‘participatie’ door mijn hoofd en laat dat nu net het ding zijn waar Nederland nu zo mee bezig is. Maar de strubbelingen en verplichtingen tot participatie in Nederland is niet te vergelijken met hier in Londen hoe het als een symbiose samensmelt.

Later in de middag gingen we weer naar het hotel om te verwerken wat we vandaag weer allemaal geleerd hadden. We waren enorm enthousiast over deze methodiek, maar hoe meer we er van gaan begrijpen hoe enthousiaster we worden.

De dingen die we nu willen gaan leren is hoe ze dit in het begin onder de aandacht gebracht hebben bij de instanties, bedrijven etc. en hoe ze die erbij betrokken hebben. Ongetwijfeld zullen we hier ook een duidelijk beeld van krijgen, want ook st. Mungo’s is enorm enthousiast over onze komst en de plannen om een rc “naar Nederland te brengen” Hiervoor krijgen we ook alle medewerking en documentatie van ze.

De puzzelstukken tot een succesvolle rc zijn er in Nederland. Het zal enkel een kwestie worden om ze op de juiste manier in elkaar te laten vallen. Al hebben we daar alle vertrouwen in.

Morgen gaan we 2 hele bijzondere projecten bezoeken die buiten st. Mungo’s liggen, maar wel weer verbonden zijn. We zijn er erg benieuwd naar en kijken er ook erg naar uit. Het volgende verslag zal jullie daarover vertellen.

Tom Heywegen