reisverslag Marjolien Boer en Tom Heywegen
Door: Tom Heywegen
Blijf op de hoogte en volg tom en marjolien
30 September 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
30-09-2014 Verslag Londenreis Marjolien Boer en Tom Heywegen
Vandaag was een dag die qua activiteiten niet heel erg druk was, maar wel heel interessant bleek te zijn. We zouden vandaag een les volgen, verzorgd door “outside-in”. De titel van deze les was: How to speak up. Het was een les die 3 uur zou duren, maar het was zo leuk dat de tijd voorbij was, nog voordat we het in de gaten hadden.
Wat we vandaag gingen leren was hoe je voor jezelf op kon komen in moeilijke situaties. Voor de studenten (maar ook voor ons) een hele waardevolle les, omdat de meeste door best wat moeilijkere momenten zijn gegaan en soms (opnieuw) moesten leren om voor jezelf op te komen. Na een korte oefening om het ijs te breken gingen we samen bedenken wat we eronder verstonden en in welke situaties het kon voorkomen om voor jezelf op te komen. Prettig aan de algehele les, was dat zelfs na de officiële aanvang van de les er nog mensen binnenkwamen die hartelijk werden binnengehaald en zonder enige vraag of verantwoording de les mee mochten draaien. Dit gegeven maakt toch echt dat studenten komen. Ze WETEN, dat zelfs als ze te laat zijn er geen maatregelen aan vastzitten en dat iedereen oprecht blij is dat hij of zij er is. De opzet van de les was weer zoals vrijwel alle lessen gaan. We zaten met z’n allen in een kring en in plaats van dat de docent zij “je moet het zus en zo doen”, was het een les met heel veel interactie. Een van de studenten gaf in het begin al aan, dat hij eigenlijk in alle situaties in zijn leven niet echt kon verwoorden wat hij voelde of wilde zeggen, maar dat het bij deze les absoluut niet het geval was. Dit geeft wel een beetje de sfeer aan die er in de groep/klas hing.
De eerste oefening ging beginnen. We werden in 2 groepen opgesplitst en iedere groep kreeg een situatie voorgelegd en daarbij een aantal briefjes uitgedeeld met daarop een actie die je wel of niet in deze situatie zou toepassen. De briefjes waren bij elke groep hetzelfde en daar stonden dingen op zoals: zoek iemand die je vertrouwd en deel je gevoel, maak een plan van aanpak, spreek de persoon zelf aan, maar ook zoiets als “bedreig diegene”. Zo waren er meer van die briefjes. Wel kreeg iedere groep een andere situatie. De groep waar Marjolien en ik inzaten kregen de situatie: 1 van je buren maakt de hele dag herrie en komt zelfs in de nacht op je deur kloppen om sigaretten te vragen. De andere groep had de situatie: Je hebt gemerkt dat je aftershave gestolen is. ( veel van de studenten hadden een verleden in het wonen van een opvang/hostel of woonden er nog steeds). Uit alle opties die op de briefjes stonden moesten we ze op volgorde leggen hoe we deze situatie aan zouden pakken. Het was een leuke oefening, omdat je die samen deed en verschillende mensen hebben verschillende aanpakken. (gelukkig had niemand uit de 2 groepen de optie “ik bedreig ze” ertussen geplaatst, hoewel dat ongetwijfeld niet afgekraakt zou worden, maar toch) Na dat we weer als groep samen gingen zitten, namen we de verschillende stappen door. Toen kregen we een korte pauze.
Na de pauze was Mark bij de groep gekomen. Mark was een tijd geleden als student binnengekomen bij s. Mungo’s na een hele hoop strubbelingen in zijn leven. Maar Mark was (al voor zijn strubbelingen) acteur en gaf nu mee les. Ook een mooi voorbeeld van hoe een student een leraar wordt binnen 2 jaar. Samen met de “lerares” (ben helaas haar naam vergeten) speelde ze een rollenspel die direct te koppelen was, omdat ze een voorbeeld uit de groep namen. Ze hadden van tevoren gevraagd of er iemand was die een situatie had meegemaakt waar hij verbaal in vast was gelopen. Die was er. M, woonde in een hostel, maar in de winter werd zijn verwarming (centraal geregeld) niet hoger gezet, waardoor het daar in de nacht echt koud was. De “lerares” (L) speelde de mevrouw van de receptie en Mark speelde M. in 1 situatie kwam Mark scheldend binnen waarom die ##**^verwarming niet hoger kon. (L) antwoordde ik zal kijken wat ik kan doen. (Mark) ik heb dit al **^#!keer aangegeven maar die **^*#mensen hier geven geen **# om wat ik zeg. (U begrijpt wat ik bedoel, maar we begrepen M wel.) het eerste rollenspel stopte en aan de groep werd gevraagd hoe wij dit vonden. Duidelijk was dat dit niet de beste manier leek…….rollenspel 2 Mark komt binnen en zegt “pardon, ik zie dat je het druk hebt, maar ik wil toch met je praten over iets. (L) natuurlijk Mark, kom binnen, wat is er aan de hand. (M) ik heb dit al wel eens eerder aangegeven, maar ik heb het zo koud in de nacht. Zou de verwarming misschien iets hoger kunnen? Of hebben jullie misschien extra dekens voor me? (L) oei, dat is vervelend je en ik zie in het logboek dat het al eerder gemeld is. Weet je wat, ik schrijf het nog een keer op, maar zal ook meteen even bellen of de verwarming hoger kan.
Het verschil was duidelijk. Rollenspel 2 werkte veel beter. We leerde ook dat als we ergens mee zaten en we het aan iemand wilde melden we ook vanuit die andere persoon moesten denken. Hoe is het voor hem/haar als iemand tierend of beleefd binnenkomt. Hoe kom je voor jezelf op, zonder onbeleefd te zijn? Hele duidelijke les.
Na weer een korte pauze de volgende oefening. We werden in 4 groepen verdeeld en kregen per groep 1 vel papier met verschillende vakken. In het 1e vak moesten we een situatie opschrijven waarin we voor onszelf moesten opkomen. 2e vak, welke feiten weten we, 3e vak, wat zijn onze rechten en zo verder naar beneden was het laatste vakje “de oplossing of manier van aanpak”. Hele waardevolle lessen hebben we hierdoor geleerd die we ook allemaal konden toepassen. Na een korte evaluatie van de les was het afgelopen.
Marjolien en ik liepen vervolgens met de mensen van outside-in mee, omdat we wilde weten wat hun connectie met de recovery college was en wat het nu precies is. Het is te vergelijken met een soort cliëntenraad zoals we die in Nederland kennen. Volgend komt wat informatie die op de officiële papieren van outside-in staat. (mission statements)
OBJECTIVES: mogelijk maken om:
Cliënten helpen in beslissingen te maken die effect op hun leven hebben
Cliënten meer bij st. mungo’s te betrekken
OUR VISION:
Dak/thuisloze en kwetsbare mensen zijn NIET het probleem. Ze zijn deel van de oplossing!
OUR MISSION:
Bouwen en onderhouden van “partnership” met st.mungo’s door cliënten te betrekken en de doelen van hen helpen te bereiken.
OUR AIM:
Zeker maken dat de ervaringen, talenten en vaardigheden van de cliënten erkend worden en die weer ten behoeve van st. mungo’s in te zetten
CORE VALUES:
Erkennen en respecteren dat de individu gehoord wordt en dat er naar hun mening geluisterd wordt
INVOLVEMENT AND INFLUENCE:
We begrijpen dat door effectieve “partnership” van cliënten en organisaties oplossingen worden aangedragen om dak/thuislozen en kwetsbare mensen verder te helpen
PROGRESSION AND RECOVERY: we geloven dat:
Iedere cliënt de potentie in zich heft voor een positievere toekomst en dat we samen als gemeenschap dit doel kunnen bereiken.
Het overgrote deel van de “members” van out-side in zijn mensen met eigen ervaring. Het zijn deze mensen die de brug maken tussen mensen die nog nooit van st.mungo’s diensten gebruikt hebben gemaakt en st.Mungo’s zelf. Door deze lessen die iedere dinsdag weer terugkomen met steeds een ander thema, gebeurt het dat de mensen zich in gaan schrijven voor andere lessen die st.Mungo’s aan te bieden heeft en zich zo verder ontwikkelen.
Kortom dit is ook weer een hele belangrijke sleutel om de (meest) kwetsbare mensen “over de drempel” te halen om zich verder te ontwikkelen en zo hun plek in de maatschappij (weer terug) te krijgen.
Na deze zeer interessante les hebben we met Matt de laatste planning voor deze week nog eens doorgenomen en zijn we weer terug naar ons hotel gegaan. Morgen staat een bezoek op een crisis opvang op het programma, waarna ik ga rusten, omdat ik die nacht de straat op zal gaan en Marjolien zal na ons ochtend bezoek terug naar st. Mungo’s gaan om weer een andere les bij te wonen en met 1 van leraren te praten over wat hem ertoe gebracht heeft om zijn diensten hier aan te bieden. Zal dus wederom een interessante dag worden, maar dat zullen jullie lezen.
Tom
Vandaag was een dag die qua activiteiten niet heel erg druk was, maar wel heel interessant bleek te zijn. We zouden vandaag een les volgen, verzorgd door “outside-in”. De titel van deze les was: How to speak up. Het was een les die 3 uur zou duren, maar het was zo leuk dat de tijd voorbij was, nog voordat we het in de gaten hadden.
Wat we vandaag gingen leren was hoe je voor jezelf op kon komen in moeilijke situaties. Voor de studenten (maar ook voor ons) een hele waardevolle les, omdat de meeste door best wat moeilijkere momenten zijn gegaan en soms (opnieuw) moesten leren om voor jezelf op te komen. Na een korte oefening om het ijs te breken gingen we samen bedenken wat we eronder verstonden en in welke situaties het kon voorkomen om voor jezelf op te komen. Prettig aan de algehele les, was dat zelfs na de officiële aanvang van de les er nog mensen binnenkwamen die hartelijk werden binnengehaald en zonder enige vraag of verantwoording de les mee mochten draaien. Dit gegeven maakt toch echt dat studenten komen. Ze WETEN, dat zelfs als ze te laat zijn er geen maatregelen aan vastzitten en dat iedereen oprecht blij is dat hij of zij er is. De opzet van de les was weer zoals vrijwel alle lessen gaan. We zaten met z’n allen in een kring en in plaats van dat de docent zij “je moet het zus en zo doen”, was het een les met heel veel interactie. Een van de studenten gaf in het begin al aan, dat hij eigenlijk in alle situaties in zijn leven niet echt kon verwoorden wat hij voelde of wilde zeggen, maar dat het bij deze les absoluut niet het geval was. Dit geeft wel een beetje de sfeer aan die er in de groep/klas hing.
De eerste oefening ging beginnen. We werden in 2 groepen opgesplitst en iedere groep kreeg een situatie voorgelegd en daarbij een aantal briefjes uitgedeeld met daarop een actie die je wel of niet in deze situatie zou toepassen. De briefjes waren bij elke groep hetzelfde en daar stonden dingen op zoals: zoek iemand die je vertrouwd en deel je gevoel, maak een plan van aanpak, spreek de persoon zelf aan, maar ook zoiets als “bedreig diegene”. Zo waren er meer van die briefjes. Wel kreeg iedere groep een andere situatie. De groep waar Marjolien en ik inzaten kregen de situatie: 1 van je buren maakt de hele dag herrie en komt zelfs in de nacht op je deur kloppen om sigaretten te vragen. De andere groep had de situatie: Je hebt gemerkt dat je aftershave gestolen is. ( veel van de studenten hadden een verleden in het wonen van een opvang/hostel of woonden er nog steeds). Uit alle opties die op de briefjes stonden moesten we ze op volgorde leggen hoe we deze situatie aan zouden pakken. Het was een leuke oefening, omdat je die samen deed en verschillende mensen hebben verschillende aanpakken. (gelukkig had niemand uit de 2 groepen de optie “ik bedreig ze” ertussen geplaatst, hoewel dat ongetwijfeld niet afgekraakt zou worden, maar toch) Na dat we weer als groep samen gingen zitten, namen we de verschillende stappen door. Toen kregen we een korte pauze.
Na de pauze was Mark bij de groep gekomen. Mark was een tijd geleden als student binnengekomen bij s. Mungo’s na een hele hoop strubbelingen in zijn leven. Maar Mark was (al voor zijn strubbelingen) acteur en gaf nu mee les. Ook een mooi voorbeeld van hoe een student een leraar wordt binnen 2 jaar. Samen met de “lerares” (ben helaas haar naam vergeten) speelde ze een rollenspel die direct te koppelen was, omdat ze een voorbeeld uit de groep namen. Ze hadden van tevoren gevraagd of er iemand was die een situatie had meegemaakt waar hij verbaal in vast was gelopen. Die was er. M, woonde in een hostel, maar in de winter werd zijn verwarming (centraal geregeld) niet hoger gezet, waardoor het daar in de nacht echt koud was. De “lerares” (L) speelde de mevrouw van de receptie en Mark speelde M. in 1 situatie kwam Mark scheldend binnen waarom die ##**^verwarming niet hoger kon. (L) antwoordde ik zal kijken wat ik kan doen. (Mark) ik heb dit al **^#!keer aangegeven maar die **^*#mensen hier geven geen **# om wat ik zeg. (U begrijpt wat ik bedoel, maar we begrepen M wel.) het eerste rollenspel stopte en aan de groep werd gevraagd hoe wij dit vonden. Duidelijk was dat dit niet de beste manier leek…….rollenspel 2 Mark komt binnen en zegt “pardon, ik zie dat je het druk hebt, maar ik wil toch met je praten over iets. (L) natuurlijk Mark, kom binnen, wat is er aan de hand. (M) ik heb dit al wel eens eerder aangegeven, maar ik heb het zo koud in de nacht. Zou de verwarming misschien iets hoger kunnen? Of hebben jullie misschien extra dekens voor me? (L) oei, dat is vervelend je en ik zie in het logboek dat het al eerder gemeld is. Weet je wat, ik schrijf het nog een keer op, maar zal ook meteen even bellen of de verwarming hoger kan.
Het verschil was duidelijk. Rollenspel 2 werkte veel beter. We leerde ook dat als we ergens mee zaten en we het aan iemand wilde melden we ook vanuit die andere persoon moesten denken. Hoe is het voor hem/haar als iemand tierend of beleefd binnenkomt. Hoe kom je voor jezelf op, zonder onbeleefd te zijn? Hele duidelijke les.
Na weer een korte pauze de volgende oefening. We werden in 4 groepen verdeeld en kregen per groep 1 vel papier met verschillende vakken. In het 1e vak moesten we een situatie opschrijven waarin we voor onszelf moesten opkomen. 2e vak, welke feiten weten we, 3e vak, wat zijn onze rechten en zo verder naar beneden was het laatste vakje “de oplossing of manier van aanpak”. Hele waardevolle lessen hebben we hierdoor geleerd die we ook allemaal konden toepassen. Na een korte evaluatie van de les was het afgelopen.
Marjolien en ik liepen vervolgens met de mensen van outside-in mee, omdat we wilde weten wat hun connectie met de recovery college was en wat het nu precies is. Het is te vergelijken met een soort cliëntenraad zoals we die in Nederland kennen. Volgend komt wat informatie die op de officiële papieren van outside-in staat. (mission statements)
OBJECTIVES: mogelijk maken om:
Cliënten helpen in beslissingen te maken die effect op hun leven hebben
Cliënten meer bij st. mungo’s te betrekken
OUR VISION:
Dak/thuisloze en kwetsbare mensen zijn NIET het probleem. Ze zijn deel van de oplossing!
OUR MISSION:
Bouwen en onderhouden van “partnership” met st.mungo’s door cliënten te betrekken en de doelen van hen helpen te bereiken.
OUR AIM:
Zeker maken dat de ervaringen, talenten en vaardigheden van de cliënten erkend worden en die weer ten behoeve van st. mungo’s in te zetten
CORE VALUES:
Erkennen en respecteren dat de individu gehoord wordt en dat er naar hun mening geluisterd wordt
INVOLVEMENT AND INFLUENCE:
We begrijpen dat door effectieve “partnership” van cliënten en organisaties oplossingen worden aangedragen om dak/thuislozen en kwetsbare mensen verder te helpen
PROGRESSION AND RECOVERY: we geloven dat:
Iedere cliënt de potentie in zich heft voor een positievere toekomst en dat we samen als gemeenschap dit doel kunnen bereiken.
Het overgrote deel van de “members” van out-side in zijn mensen met eigen ervaring. Het zijn deze mensen die de brug maken tussen mensen die nog nooit van st.mungo’s diensten gebruikt hebben gemaakt en st.Mungo’s zelf. Door deze lessen die iedere dinsdag weer terugkomen met steeds een ander thema, gebeurt het dat de mensen zich in gaan schrijven voor andere lessen die st.Mungo’s aan te bieden heeft en zich zo verder ontwikkelen.
Kortom dit is ook weer een hele belangrijke sleutel om de (meest) kwetsbare mensen “over de drempel” te halen om zich verder te ontwikkelen en zo hun plek in de maatschappij (weer terug) te krijgen.
Na deze zeer interessante les hebben we met Matt de laatste planning voor deze week nog eens doorgenomen en zijn we weer terug naar ons hotel gegaan. Morgen staat een bezoek op een crisis opvang op het programma, waarna ik ga rusten, omdat ik die nacht de straat op zal gaan en Marjolien zal na ons ochtend bezoek terug naar st. Mungo’s gaan om weer een andere les bij te wonen en met 1 van leraren te praten over wat hem ertoe gebracht heeft om zijn diensten hier aan te bieden. Zal dus wederom een interessante dag worden, maar dat zullen jullie lezen.
Tom
-
30 September 2014 - 23:22
Kees:
Wow!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
